1. Kullanım yasağı
III. Saklayanın borçları
1. Kullanım yasağı
Madde 563 - Saklayan, saklatanın izni olmadıkça saklananı kullanamaz.
Bu yasağa aykırı davranırsa, saklatana uygun bir kullanım bedeli ödemekle yükümlü olduğu gibi, kullanmamış olsaydı bile bu zararın doğacağını ispat etmedikçe, beklenmedik hâlden doğacak zararlardan da sorumlu olur.
I-) 818 Sayılı Borçlar Kanunu:
III - Müstevdiin borçları
1 - Vedianın kullanılması mesuliyeti
Madde 465 - Müstevdi, mûdiden mezuniyet almadıkça vediayı kullanamaz.
Buna muhalif hareket ederse mûdi’a muhik bir tazminat vermeğe mecbur olur ve kazara husule gelen zararlardan dahi mesuldür. Meğer ki kullanmamış olsa dahi bu zararların vukua geleceğini ispat ede.
II-) Madde Gerekçesi:
Madde 563 - 818 sayılı Borçlar Kanununun 465 inci maddesini karşılamaktadır.
Tasarının iki fıkradan oluşan 563 üncü maddesinde, saklayanın borçlarından saklama konusunu kullanım yasağı düzenlenmektedir.
818 sayılı Borçlar Kanununun 465 inci maddesinin kenar başlığında kullanılan “III. Müstevdiin borçları / 1. Vedianın kullanılması mes’uliyeti” şeklindeki ibare, Tasarıda, “III. Saklayanın borçları / 1. Kullanım yasağı” şeklinde değiştirilmiştir.
818 sayılı Borçlar Kanununun 465 inci maddesinin ikinci fıkrasında kullanılan “muhik bir tazminat” şeklindeki ibare, Tasarıda “uygun bir kullanım bedeli” ifade edilmiştir.
Metninde yapılan arılaştırma dışında, maddede 818 sayılı Borçlar Kanununa göre bir hüküm değişikliği yoktur.
III-) Kaynak İsviçre Borçlar Kanunu:
1-) OR:
III. Pflichten des Aufbewahrers
1. Verbot des Gebrauchs
Art. 474
1 Der Aufbewahrer darf die hinterlegte Sache ohne Einwilligung des Hinterlegers nicht gebrauchen.
2 Andernfalls schuldet er dem Hinterleger entsprechende Vergütung und haftet auch für den Zufall, sofern er nicht beweist, dass dieser die Sache auch sonst getroffen hätte.
2-) CO:
III. Obligations du dépositaire
1. Défense de se servir de la chose déposée
Art. 474
1 Le dépositaire ne peut se servir de la chose sans la permission du déposant.
2 S’il enfreint cette règle, il doit au déposant une juste indemnité, et il répond en outre du cas fortuit, à moins qu’il ne prouve que la chose eût été atteinte également s’il ne s’en était pas servi.