4. Sona ermesi
4. Sona ermesi
Madde 447 - Rekabet yasağı, işverenin bu yasağın sürdürülmesinde gerçek bir yararının olmadığı belirlenmişse sona erer.
Sözleşme, haklı bir sebep olmaksızın işveren tarafından veya işverene yüklenebilen bir nedenle işçi tarafından feshedilirse, rekabet yasağı sona erer.
I-) 818 Sayılı Borçlar Kanunu:
V - Memnuiyetin Nihayeti
Madde 352 - Rekabet memnuiyetinin bekasında iş sahibinin hakikî menfaati bulunmadığı sabit olursa, bu memnuiyet nihayet bulur.
İş sahibi işçinin feshi muhik gösterecek bir kusuru yok iken akdi feshetmiş yahut iş sahibinin feshi haklı gösteren bir kusuru dolayısiyle akit işçi tarafından feshedilmiş ise, işçi aleyhine memnuiyete muhalefetinden dolayı dâva ikame edilemez.
II-) Madde Gerekçesi:
Madde 446 - 818 sayılı Borçlar Kanununun 352 nci maddesini karşılamaktadır.
Tasarının iki fıkradan oluşan 446 ncı maddesinde, rekabet yasağının sona ermesi düzenlenmektedir.
818 sayılı Borçlar Kanununun 352 nci maddesinin kenar başlığında kullanılan “V. Memnuiyetin nihayeti” şeklindeki ibare, Tasarıda, “4. Sona ermesi” şekline dönüştürülmüştür.
Metninde yapılan arılaştırma dışında, maddede 818 sayılı Borçlar Kanununa göre hüküm değişikliği yoktur.
III-) Kaynak İsviçre Borçlar Kanunu:
1-) OR:
4. Wegfall
Art. 340c
1 Das Konkurrenzverbot fällt dahin, wenn der Arbeitgeber nachweisbar kein erhebliches Interesse mehr hat, es aufrecht zu erhalten.
2 Das Verbot fällt ferner dahin, wenn der Arbeitgeber das Arbeitsverhältnis kündigt, ohne dass ihm der Arbeitnehmer dazu begründeten Anlass gegeben hat, oder wenn es dieser aus einem begründeten, vom Arbeitgeber zu verantwortenden Anlass auflöst.
2-) CO:
4. Fin
Art. 340c
1 La prohibition de faire concurrence cesse s’il est établi que l’employeur n’a plus d’intérêt réel à ce qu’elle soit maintenue.
2 La prohibition cesse également si l’employeur résilie le contrat sans que le travailleur lui ait donné un motif justifié ou si le travailleur résilie le contrat pour un motif justifié imputable à l’employeur.
IV-) Not:
Türk Borçlar Kanunu Tasarısı’nın “H. Makbuz hükmünde sayılmama” kenar başlığını taşıyan 447. maddesi şu şekilde kaleme alınmıştı:
“İşçinin hizmet sözleşmesinden doğan alacaklarını tahsil ettiğine ilişkin olarak işverene verdiği yazılı belge, bu alacakların türü ve miktarı açıkça belirtilmedikçe, makbuz hükmünde değildir.”
Ancak hüküm Adalet Komisyonu’nda Tasarı metninden çıkarılmış ve bu konuda aynen şu açıklamalarda bulunulmuştur:
Tasarının 447 nci maddesi hakkında TBMM İçtüzüğünün 43 üncü maddesi gereğince yeniden görüşme talep edilmiş ve yapılan müzakere sonucunda, ibra iradesini ihtiva etmeyen ve işçinin imzasını muhtevi ödeme belgelerinin makbuz hükmünde olduğuna dair genel hükmün varlığı ve ibra hükmündeki değişiklik karşısında madde hükmüne ihtiyaç kalmaması nedeniyle, maddenin Tasarı metninden çıkarılmasına karar verilmiştir.